Zeszyt Wiersze swoje, Akordeonistka

Tak bardzo Cię pokochałam.
Przytuliłam, pogłaskałam.
Ty mnie chyba też kochałeś,
W mym łóżeczku zasypiałeś....

Dzisiaj wiem, że Cię straciłam.
Kogo ja będę pieściła?
Już Cię chyba nie zobaczę.
Ja za Tobą w nocy płaczę!

Już Cię chyba tuli inna,
Czego czynić nie powinna.
Bo ja czekam tu w smuteczku.
Mój szary perski koteczku.

Jest wiele dróg na tym świecie,
Prowadzą w strony nieznane.
Niektóre to drogi do nikąd,
Chociaż są piękne zadbane

Szukam drogi dla siebie,
By dla mnie bezpieczną była.
Bym mogła iść nią z uśmiechem
I nigdy nie zabłądziła

Proszę, wskaż mi tę drogę,
Bym po niej odważnie kroczyła
Mogła spoglądać w Twe oczy
I bardzo szczęśliwą była.

Mój pieseczku, mój kudłaty,
Nie znasz mamy, nie znasz taty.
W kuble w śmieciach znaleziony,
Przez złych ludzi porzucony.

Ja ci mamę zastąpiłam,
Buteleczką wykarmiłam.
Teraz za to mi dziękujesz,
Moje ręce oblizujesz.

Ja Cię nigdy nie zostawię,
Chętnie z Tobą się pobawię.
Nie pamiętaj co się stało,
złych ludzi jest bardzo mało.

Od autorki: To był w zasadzie pierwszy wiersz jaki kiedykolwiek napisałam. Byłam wtedy w trzeciej klasie szkoły podstawowej. Wiersz zajął 3 miejsce w konkursie "Pies przyjacielem człowieka".