Zeszyt smutna prawda..., tajemniczojawna

I to jaki!
Nieczyste ciało i haniebna, zgniła dusza! Dokładnie taki jak tu: http://www.cytaty.info/wiersz/tytytchorzuklamco.htm#OF93aWVyc3pfMjA4Mzg5

Tak prawde mowiac, to chyba malo kto ma cos niezastapionego... No tak mi sie wydaje. Sam nie wiem, co mam niezastapionego... teraz boje sie, ze nic. Prawdziwa mysl i nie taka osobista jak by sie moglo wydawac.

wiem, wiem.... też tak mam i też nie zrezygnuję. To czekanie, zauważ, bywa czasem bardzo pocieszające, odbiera część ciężaru teraźniejszych zranień czy problemów - bo skoro wierzymy, że gdzieś to wszystko zmierza i może już coraz bliżej....i można już w myślach śmiać się z teraźniejszości, opowiadając ją kiedyś, komuś , gdzieś, bezpiecznie.... Pozdrawiam!

Dobre pytanie, kochana, mi zadałaś.
Dlaczego uciekam? Bo uciekam i w końcu muszę to przyznać.
Czy boję się zranienia, wyśmiania, a może późniejszego długu?
A może nie chcę pomocy, bo jej nie potrzebuję w takiej postaci w jakiej mi ją oferują?
Pojęcia nie mam i nie chcę wiedzieć. To mogłaby mnie zniszczyć, zapewne.

Piękne i jakże trafne pytanie, na które boję się odpowiedzieć nawet sama przed sobą.

Drastycznie ujęte, ale świetnie ukazuje prawdę. :)

Niektórzy potrafią nawet udawać takiego przyjaciela przez kilkanaście lat ...
Podoba mi się bardzo Twoja myśl, bo jest prawdziwa i taka życiowa^^

znam to z skądś.. : (

Swietna mysl... Jakze czesto probujemy dostrzec to cos w jego oczach... I jakze czesto mowimy sobie potem: glupia ja...