Zeszyt Pryzmat, funeralofheart

Nie trać energii na zbędny smutek!
Nie rozsypuj światła w cieniu.
Żaden z tego dla ciebie jest skutek
I świata to nie zmieni.
Złap za to motyla w locie,
Ukochaj smak źródlanej wody,
Zmokniętą sarnę pociesz,
Płomienie otul lodem.
Smutki nadejdą, a nawet już są.
Po co je zmartwieniem mnożyć?
I tak nadmierną są tłuszczą,
Nie warto płacić drożej.
Więc podaj dłoń, podsuń usta,
Kryształem wody uracz skórę,
I tańcz, nie mogąc teraz ustać,
I zadepcz rytmem myśli ponure.
Bo tym jesteśmy,
Chwilą, co ucieka.
Więc koniec pieśni,
Nie warto czekać.

Quid Quidem

Na moim niebie czarne ptaki
rozdziobały słońce
poszarpały pazurami obłoki

a ja, na przykrótkiej drabinie
chciałem przekupić srebrne anioły
by ubrały ludzkie buty
i bezdzietnej nocy podarowały
drugie życie
zanim słowa roztopią się w śniegu

nie zdążyłem

głodni grzechów świata
byli tam przede mną

może
( nie)potrzebnie zaorałem kawał nieba
własnymi ramionami...

W moich oczach byłeś
tylko łzą

nie wiem kiedy stałeś się deszczem

i nie żałuję, że spadając
stałeś się szczęśliwy

Zostaną kiedyś po nas płaszcze
nigdy nie wyciągnięte z szafy
i książki nietknięte szelestem liter.

Zostaną sprawy słuszne i błahe słowa
rozerwane niemym grymasem ust
i pościel zmięta miłością zostanie.

Wszystko po nas i nic..

A my po chmurach pójdziemy

po nowe życie..