Zeszyt Poezja, eveline2

Nie ma takich problemów by przez nie umierać.
zawsze jest jakiś sposób by z nich wyjść.
wystarczy tylko chcieć się w całość pozbierać.
wziąć się w garść i do przodu iść...

Pokładać ufność w modlitwie i w pięknie
wśród biedy ludzkiej odnaleźć swój sens.
i nawet, gdy usta są z bólu zamknięte.
otwierać serce by pomoc innym nieść...

Zapatrzeć się w niebo, uśmiechnąć do ptaków.
posłuchać szmeru rzeki, jeziora
radować się z rana zapachem kwiatów.
i słońce podziwiać z wieczora...

Nie warto umierać, gdy tyle piękna wokół
problemy kiedyś odpłyną w dal
któregoś poranka narodzi się spokój
przynosząc radość zabierając żal…

Uwielbiam zasypiać… długo śnić o tobie…

I wtedy jesteś taka szalona…niemal dzika cała…
I ten dotyk dłoni niespokojnych szukających najczulszych miejsc mojego ciała…
I smak ust twoich stęsknionych,nabrzmiałych szaloną namiętnością…
I ta rozkosz każdym wspólnym oddechem…magią i lekkością…
Upajam się tym pięknem niczym motyl kwiatem…
Jesteś cała moja…z całym sennym światem…

Śnię tak każdej nocy i za dnia czasami…
Więc nie mów proszę na jawie „wstydzę się kochany”.

Moje żagle pozrywał wiatr złych pokus,
kiedyś tak pełnych radości i szczęścia.
Jestem daleko, dryfuje wśród twarzy dusz
smutnych i innych.
Choć tak daleko, lecz blisko myślami,
budzę się z Tobą, by żyć.
Twoje ciepło, Twoje myśli, Twoja wiara i pamięć,
rozgrzewa moje serce za dnia.
Płynę powoli, by znów się urodzić,
w życiu choć krótkim nie być przeciętnym,
i w swej miłości do Ciebie trwać.
Kiedyś powieje wiatr wspólnych marzeń,
przybliży znów do siebie nas.
Noc głucha nadchodzi, zatapiam się w myślach, zatapiam się w Tobie.
Jesteś blisko, mam Cię w sobie, mam Cię w sercu,
które dla Ciebie urodzi się jeszcze raz.
Wrócę...

Dla Ciebie.

Zostańmy w tej kruchej ciszy choć na krótki ten czas
Miękkie myśli wabiące ten subtelny stan
Spojrzenia słodyczą pisane na moim ciele
Dotyków Twych ust na nim tak wiele
W nasz magiczny niemy świat
Wkrada się melodii takt
Rytm bicia serca i namiastka pragnienia
Tak dobrze współgrają z nutą westchnienia
Czuły jak skrzydełka motyla taniec dłoni
Zabiera mnie całą w krainę euforii
Nasze ciała zdają się nie przestawać
Ileż przyjemności chciałby doznawać.

Różnimy się bardziej
coraz
częściej ocieramy
temperamentami ud
siedząc na osobnych krzesłach
śpiąc w odrębnych krańcach
łóżka
które powinno dłoniom
pozwolić odnaleźć ciepło
w mroku codzienności
tyle czasu mija
i trzeba odnowić krzesła
zrobić zimnej pościeli zmianę
już trzeba...

marka

Za tobą tęsknota
mysz ja szara
o tęczy nie marzyłem
nigdy
i w miłość
naszą wiary dać
nie potrafiłem
a teraz tęsknię
patrząc w okno
najeżone
kroplami jesiennego
deszczu

marka
DK

We śnie
Pod ścianą murowaną
przytulałem ciebie
senną i nagą

patrzyłaś we mnie
i obejmowałaś
kot o nogi się otarł
czas w kącie
zamarł.

marka