Zeszyt Myśli zatrzymane , Władysław Andrzej

Krwawe oblicze Luny

Księżyc ukazał krwawe oblicze
Bogowie, co to znaczy
Strach przeszedł nam po grzbietach
Smok rozpostarł skrzydła i zionął ogniem
Ruszyły szare masy
Cisza
Słychać tylko miarowy krok żołdaków
Grody czekają na złe moce
Zdrajcy otwierają bramy
Chwytajmy za miecze
Lecz co to zdrajców jest tak wielu
Słuchają wysłanników smoka
Złoto w ich kieszeniach
Obudźmy rycerzy bez skazy
Tylko oni mają odwagę stawić złu czoło
Kto jednak wie gdzie jest ich kwatera
Strach jak na dzień dzisiejszy mieszka w nas
Ognie zapłonęły na dachach słomianych chat
Oświetlają jeźdźców o zamaskowanych twarzach
Nawet jedna chmura nie zasłania krwawego oblicza Luny
Chwytajmy za miecze
Trzeba nam dziś odważnie iść w bój

Władysław Andrzej Bobrzycki

wołają mnie twoim głosem
puste uliczki miasta
gasną kolejno lampiony
śnieg skrzypi niczyimi krokami

czy zdążę
nim w twoim oknie
umrze ostatnia gwiazda?

nawet najdłuższa noc
kończy się wschodem słońca
nawet najkrótsza miłość
zaczyna i kończy czekaniem

Zatyka mnie fala bólu w trzewiach
Gdy wchodzisz we mnie głęboko
Dopuszczam się zbrodni największych
Szeroko zamknięty jest posąd

Rozpadam się w pożądanie
Bez Karnych miłosnych początków
Gdzie woń perfum i tanie szampany
Nie mówią o stałym obrządku

Daj Boże dożyć pięknej starości.
Być zdrową mieć sprawność w dłoniach.
Pozwól zachować trzeźwość umysłu
pod siwym włosem na skroniach.

Dodaj mi siły... bym pióro w dłoni
mogła utrzymać do końca.
Nim ciemnym suknem swego okrycia
śmierć mnie pozbawi już słońca.

Gdybyś dał wszystko oprócz wzroku
cóż mi po barwach świata?
Jakże bym mogła zostawiać w wersach
kolor... odcienie lata?

Albo to... listków barwy jesienne
lub czerwień... jarzębiny.
Słomianożółte zboża skoszone
lub biel... odcienie zimy.

Drzewa odziane w śnieżne kożuchy
witraże na... szybach okiennych.
Jakże bym mogła i zieleń odtworzyć
w soczystych barwach wiosennych?

Prócz wzroku obdarz sprawnością słuchu
by słowa w wierszu jak... nuty.
Rozbrzmiewać chciały nie jak spod pióra
a... dyrygenckiej batuty.

Nadaję ci imię,
każdego dnia inne.

Niekiedy jest smutne,
czasami szalone,
najczęściej pogodne.

Zmienia się,
jak zależność
od kilku mgnień wiosny
w progu jesieni.

Czekaj,
tylko spojrzę
i odpukam w zielone.

Kusiłam bezkarnie los
tańczyłam na linie ze śmiercią
łamałam obcasy i serca
stąpając po cienkim lodzie
kpiłam w twarz przeznaczeniu
aż zadrwił ze mnie los
jednym prawdziwym spojrzeniem
uwiódł mnie zwykły człowiek

w szarości nieba
nie potrafisz
mej twarzy pochwycić
i tak mimochodem
czasem spoglądasz

więc szukam sposobu
by nie przymusem
czy z obowiązku
wzrok twój zatrzymać
szczerością ducha
na zatroskanym licu

i wciąż mam szczęście
bo baczysz niedaleko
lekkim krokiem imaginacji
tuż o jeden oddech
od serca mojego…

;)

Spójrz na swoją córkę Ojcze
ześlij Jej... spokojne sny.
Sercu przynieś ukojenie
otrzyj z twarzy... słone łzy.

Proszę... ześlij Jej Anioła
Tego co Go stróżem zwą.
W śnieżnej bieli skrzydeł swoich
niechaj wiernie... chroni Ją.

Ojcze spójrz łaskawym okiem.
Ulecz duszę bo... zwątpiła.
Jeśli możesz wskaż Jej drogę
bo się trochę... pogubiła.

Wróć Jej proszę chęć do życia.
Wiary dodaj... siły!
Lecz też nie bądź pobłażliwy
mój Ty... Boże miły...

naostrzona klinga poukładane pokosy
unosi się niesamowity zapach zapowiedzi
zielona aura wydaje się trochę bledsza

na ogromnych polach świeci się złoto
tuż po wizycie jakże sprawnego fryzjera
wyglądają idealnie niemal jak od linijki

ławki jeszcze mają swoich licznych gości
dźwigają z przyjemnością i słuchają rozmów
letnich miłości wakacyjnych wspomnień

w kanale pluska woda i pływają liście lilii
„brzydkie kaczątka” mają dojrzałą prezencję
nie różniąc się od poważnych rodziców

na pierwszy rzut oka już nie rozpoznaję
tylko po małych harcach i wybrykach widać
który to pomyka mój malec i ulubieniec

nieopodal listeczki szepcą pieszczotliwie
umawiając się wspólnie na zmianę wystroju
ciekawi mnie jakiej tym razem farby użyją