Zeszyt Mowa serca, Chestnut

Zadowolić ludzi
Tak trudno...
Robisz wszystko,
Co w Twojej mocy...
Nie doceniają.
Ale Ty się nie poddajesz,
Walczysz o lepsze jutro
Właśnie dla nich,
Choć nie rozumieją.

Na tym polega życie,
Na ciągłym pokonywaniu nurtu
Rzeki, która chce nas pochłonąć.

Trzeba przeć uparcie do celu,
Nawet jeśli wydaje się zbyt odległy.
Bo po drodze trzeba uratować
Opadłych z sił, którzy toną.
To właśnie oni,
Będą Ci wdzięczni,
Nawet jeśli chwilę wcześniej szydzili,
Wątpiąc w Twoje dobre intencje..

Biorąc przykład,
Staną z Tobą ramię w ramię,
razem przeciągniecie sieć
przez zgubną rzekę życia
I uratujecie tonących.

Tak właśnie tworzą się więzi,
Które dzięki bezinteresownej pomocy,
Mogą przetrwać lata.

I nawet jeśli dotrzesz do kresu wędrówki,
rzucone przez Ciebie ziarno dobra zakiełkuje,
Dając owoc obfity, pełen nowych ziaren.

Dedykowane Chestnutowi i wszystkim ludziom niosącym dobro. :)

Bóg wie, co dla nas najlepsze,
Codziennie stawia przed nami wyzwania,
Byś nie zapomniał człowiecze
Sztuki prawdziwego kochania.

I choć wydaje się Tobie,
Że sam jesteś na drodze,
To przecież w kieszeni
masz serce moje.

Wszystko przemija...
To prawda, Aniele.
Ale mimo, że ludzie odeszli,
To wciąż Twoi przyjaciele.

Nie możesz błądzić w poczuciu,
Że to Bóg Ci wszystkich odbiera.
Po prostu spełnili swą misję,
Nauczyli Cię, na czym życie polega.

A że po polikach czasami
Spływa łza pełna boleści,
Ciesz się mój drogi wraz z nami,
W twym sercu człowiek się mieści.

A gdy znów Twą duszę nawiedzi,
Nieustępliwy cień samotności,
Wsiadaj w samochód i przyjedź,
Mój dom Cię chętnie ugości.

Dedykuję Chestnutowi, wspaniałemu i wartościowemu człowiekowi.
* Utwór zainspisowany wierszem:
"Panie czemuż mi dałeś drugie życie?"

Idziemy powoli,
Po trochu.
Wciąż do przodu,
By nagle krok uczynić w tył.
Na kilka chwil obejrzeć się za siebie,
Otoczyć ramieniem uwiędłe sny.

Topimy się,
W bezmiarze dnia,
Próbując cofnąć czas.
Jak lunatycy w nocy,
Nie dostrzegamy gwiazd.

Gdzieś księżyc jasno świeci,
Słońce zajść już ma,
Lecz tutaj czas odmierza
Na grobie świeczki blask.

Już tyle lat odeszło.
Liście opadły z drzew.
Tak pusto w naszych sercach,
Robi się z dnia na dzień.

Jeszcze tu jesteś?
Nie odchodź bo nie mogę
Iść razem z Tobą..

Wciąż oddycham.

Upadam ze spokojem.

Dzięki tobie poznałem
Jaki kształt ma serce
Nie powiem dziś kłamstwa

Znam tylko Twoje imię

Echo słów
Będzie mi się śnić
Umrę zarażony miłością
Nauczyłem się

Palec opatrzności bym rzekł

To nie deszcz
Łzy płyną strumieniem

Daj dłoń odprowadzę Cię tam
Mówiłem że pozostanę do końca
Nie myślałem że to dziś