Zeszyt Motywujące cytaty, Radek Ziemniewicz

Nazwą pisarza bardzo się dzisiaj szafuje. Jeszcze nie tak dawno przestrzegano większej powściągliwości, czyniąc dyskretną różnicę między pisarzem a literatem. Pierwszy był pasowanym rycerzem, drugi zaledwie giermkiem. Literatowi pozwalano mieć nadzieję, że kiedyś zasłuży sobie na to zaszczytne miano, które następnie stopniują przymiotniki: znany, głośny, świetny, znakomity, wielki. Uchodziło za samochwalstwo, zwłaszcza u młodych, jeśli się ktoś podawał za pisarza - to jakby mówił, że już należy do literatury, że ma w niej własną kartę. Poprzestawano więc skromnie na tytule literata, określającym zawód. Nie jest próżnością przyznanie się do swego zawodu. Dziś niemal wszyscy piszący pozbyli się podobnych skrupułów, chyba niesłusznie.

Nie lubię roboty jak wszyscy, ale lubię to, co daje robota: możliwość odkrycia samego siebie. Swojej rzeczywistości – dla samego siebie, nie dla innych – czegoś, czego nikt inny nigdy się nie dowie.

Uśmiechem odganiaj burzowe chmury z czyjegoś życia. Nie dąsaj się bez powodu, bo powodów w życiu akurat nigdy nie braknie, ale raczej ciesz się z tego co masz i spostrzegaj to co niesie dla Ciebie szczęście.

Trud jest tą walutą, którą stać na kupno satysfakcji.

~ dedykowane bystremu oku M.

„Mówisz, że ja ci pomogłem. Była to moja przyjemność, tańczyłem mój taniec. Pomogło ci to, no to cudownie. Przyjmij moje gratulacje. Niczego mi nie zawdzięczasz”.

[...] chodzi o to, żeby radość, jaką odczuwam na końcu każdego biegu, przetrwała do dnia następnego. Tę samą taktykę stosuję, gdy piszę powieść. Każdego dnia przerywam w miejscu, w którym wiem, że mógłbym pisać dalej. Spróbujcie tego, a praca pójdzie wam kolejnego dnia zaskakująco łatwo. [...] Żeby wytrwać w czymkolwiek, trzeba utrzymać rytm.