Zeszyt MOJE WIERSZE, Ernest Kawin

jak fala porwę cię
syreną zostaniesz
zawiodę prosto w uczuć tonie
ty na perłowym tronie
jako fal królowa
zapanujesz

jestem oceanem
to ja przyjemność.
wodząc na pokuszenie
w miłość cię zamienię

czujesz to miła
już jesteś inna niż byłaś

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

Co mi tam piękno róż, ogrodów?
Co mi tam świata cuda wszystkie,
Gdy Ciebie nie ma? Z tego powodu
Wszystko jest tylko gromu błyskiem.

Co mi tam uśmiech? Niech przepada,
Jeśli się nie mam roześmiać komu.
Łez deszcz na stopy moje pada
Wszystko jest tylko błyskiem gromu.

Co mi tam szczęście, gdy go nie czuję?
Wszystko ponurą jest nawałnicą.
Co mi tam radość, gdy rozpacz kłuje
A niebo huczy błyskawicą?

Co mi tam życie? Brak mi Ciebie
Ponure gnębi mnie milczenie
Myśli jak burza mkną po niebie
Nic nie ma, tylko trwa cierpienie.

Los mi wyrywa szczęście z dłoni
Ponura cisza w całym domu.
Na niebie chmura chmurę goni
I wszystko tylko błyskiem gromu.

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

Przeleciał Anioł
Machnął Skrzydłami
Poruszył chmury
Śniegiem sypnął
Mroźnym oddechem
Noc zatrzymał
Tę cichą noc przybliżył

Zabrzmiały gwiazdy jak dzwonki
Okna zabłysły jak świece
A na choince bombki
Kolorowym pragnieniem

Kolorowym marzeniem
Przytuleniem do serca
Niech nie będzie kamieniem,
Chociaż w tę jedną noc

Gwiazdka sieje promienie
Wszystko staje się święte
Cichą śpiewa kolędę
Śniegu miękki koc

Osioł z wołem swym życiem
Grzeją w żłobie Dziecinę
Świat oniemiał w zachwycie
Nad Bożym Synem

Przeleciał Anioł
Machnął Skrzydłami
Poruszył chmury
Śniegiem sypnął
Mroźnym oddechem
Noc zatrzymał
Tę cichą noc przybliżył

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

Życzę Wszystkim Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku
a wszystkim Ewom i Adamom składam najlepsze życzenia imieninowe. Wszystkiego dobrego. Kazimierz Winnicki :)

dogonił mnie sen
zielony choć to grudzień
szalony
nie dawał się zbudzić
dopadł mnie
nad ranem
objął mocno i czule
aż oddech zatrzymał
w piersi nagłym bólem
pot mnie oblał
ze strachu że umieram właśnie
szarpałem się w tych wnykach
jak schwytana sarna
i otworzyłem oczy
prysły senne mary
spojrzałem a dokoła
zwykła szarość marna
i cały spocony
pojąłem żem stary

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

bezimienni
kochankowie bezimiennych
w deszcz w słońce idący
kim jesteście
cóż potraficie
czy umiecie przejść nie gnąc karku
przez perły zjadliwe
własnego śmiechu
albo spokojnie patrzeć
na bankowe bilety
spłowiałe od miliona dotknięć
czy potraficie przeżyć
bez przelanych rubinów krwi
jeden zachód słońca
wasza pycha
rozsypuje się w gruzy
gdy dzieci umierają z głodu

bezimienni
imię wasze brzmi dumnie.

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

przyśniłaś się uśmiechnięta
objęłaś miłością
we śnie nagłe szczęście
wypełniło piersi

tak bardzo wytęsknione
przez szereg dni szarych
teraz właśnie nadeszło
sycąc serce stare

jesteś i opowiadasz
o rajskim ogrodzie
gdzie masz jabłka dla mnie
i kuszące ciało

unieśliśmy się razem
w zapomnienie szału
i staliśmy się jednym
aż po świtu szarość

wzrok podbiegł do okna

jak ptak odleciałaś

drży tylko jeszcze
serce zawiedzione

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

nie oglądam się
do przodu nie wybiegam
wiem że idę
a obok płynie czas
tylko dziś
tylko teraz właśnie żyję
umierają tylko chwile
a nie ja
możesz wszystkie zapamiętać
lecz nie wrócą
były miłe albo bardzo złe
ale żywa jest
ta co właśnie mija
czas zabija tylko chwile
a nie nas

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

rozpłakał się
wrzesień
bo jesień

nie lubi jej
za to
że ukradła lato
i drzewom
zabiera zieleń

malując liście
oczywiście

i że
nos wyciera
w pajęczyny
co z wiatrem
lecą

posmutniał
wrzesień
nieco

rozpłakał się
bo nadeszła
jesień

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

Wśród zieleni na szpagacie
Aby wyschnąć wiszą gacie
W słonku upstrzone muchami
Wiatr je pieści podmuchami
Schnie bielizna na szpagacie
Pies do muchy właśnie skacze
Jak doskoczy podrze gacie…

Wiatr i muchy
Podżegacze

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

Nie klecha ważny w kościele
I nie do niego w niedzielę
Wchodzę do domu Boga
Bo w Niego wierzę
Nie w nietoperze.
Mam uszy do słuchania
Oczy do patrzenia
Serce do kochania.
Nie ja jestem święty
Nie duchowne osoby
Więc kolanami dotykam pokory
I wychodzę niosąc Go w sercu.
Kto idzie tam w innym celu
Jest oszustem.

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)

powoli noc nadchodzi
czarne skrzydła
miesza z błękitem
starannie poleruje sierp
coraz bardziej srebrzysty
a na szarości zapala
gwiazd nowe girlandy

powoli noc nadchodzi
budząc zaspaną ciszę
milknie świergot ptaków
ustępując miejsca cykadom
na drzewach sen przysiadł
zasłuchany

powoli noc idzie
lecz nieustępliwie
piaskiem w oczach
zmęczonych zalega
czasu galopem strudzony
śnij świecie

o pokoju

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)