Zeszyt mmm, kokosowapanna

W czerwieni i blasku pięknej Róży zobaczyć...
...smutek.

(...popatrz głębiej, pomyśl, że warto).

Nie wiem, ile jest we mnie szczelin. Czasem nawet ja nie zdaję sobie sprawy, gdzie i jak głębokie mogą być. Ale jeśli znajdziesz choć jedną, proszę... Nie zastanawiaj się, jak powstała. Tylko na wskroś ją wypełnij, żebym już nigdy nie pękła tak znienacka.

Kiedy szepczesz mi do ucha, czuję, że jestem zdolny zgasić słońce, z gór zrobić origami i pokroić rzeki na plastry, samym oddechem wstrzymać tornado, a barkami podtrzymać lawinę. Cholera, mógłbym połknąć meteoryt, ścisnąć księżyc w garści i podać ci jak na tacy. A gdybyś zapytała, jak bardzo cię kocham, rozłożyłbym ręce które objęłyby cały wszechświat i powiedział po prostu ,,tak bardzo".

Dziękuję. Słowo, które wyraża jedno, a mówi się na wiele sposobów. Dzięki, że podałeś mi fajki, dzięki że podałeś mi upuszczony zeszyt, dzięki, że załatwiłeś mi tę pracę tato, dzięki Bogu się nie dowiedzieli, to dzięki niej zrozumiałem, jak bardzo ważna jest przyjaźń. I najważniejsze - dziękuję, za to że jesteś. I równie wspaniale ,,to ja dziękuję". I dziękczynny pocałunek, którego człowiek ma okazje zaznać tylko raz w życiu, gdy jest pierwszy tak pełen radości i smutku, strachu, zrozumienia, ukojenia, wątpliwości i wiary. To szczere i jedyne dziękuję może zastąpić tysiące ,,kocham Cię".

Można pokochać za jeden uśmiech.
Znienawidzić za jeden gest.
I zapamiętać na całe życie przez jedno słowo.