Zeszyt Jazz..., No_One_

zgięta wpół

kiedy na wysokości kolan
kładą się cieniem
już tylko powieki

mieszczę się
jedynie
poza głową

skupiam w sobie
oddech
by z każdym wydechem
umierać na nowo

kiedyś

Pierwszy przystanek. Nastoletnia dziewczyna z połyskującymi rudymi włosami wsiadła do autobusu, zajmując miejsce na samym końcu. Zielone oczy pokryte były cienką warstwą łez, zamyślone rozglądały się po szarym krajobrazie za oknem. Uśmiech nie zagościł na jej twarzy, łzy nie wysychały od kilku dni. Zdawała się być czymś zahipnotyzowana. Zmarznięte ręce trzymała w kieszeni, ściskając w jednej jakiś przedmiot.
Ludzi wsiadało coraz więcej – godzina przerwy obiadowej zawsze ściągała do pojazdów komunikacji miejskiej tłumy. Mimo, że dziewczyna rzucała się w oczy, to nikt nie chciał na nią zwracać uwagi. Zmęczeni ludzie nie przejmowali się nieszczęściami codziennego życia nastolatków. Zbyt zajęci sobą, egoiści. Nikt nie wspomógł dziewczyny w trudnej chwili. Kolejna łza popłynęła po policzku. Lekko trzęsącą się ręką starła ją i [...]

Niezgoda na rzeczywistość obudzona przerażeniem. Strachem przed biernością, obrzydzeniem do codzienności. To samo. Te same słowa, uczucia, twarze i zdarzenia. Schematyczne działania prowadzące do klęski osobowości. Zgubione 'ja', zdeptane na ulicy przez obce buty. Wpisany w ramkę musisz się w niej odnaleźć, wpasować w jej ostre granice i ciemne przestrzenie. Narażeni z każdej strony na niebezpieczeństwo nie akceptacji, trwamy w tym z pozoru dogodnym miejscu, dogodnym obrazku. Patrząc na nas zobaczą to co chcieli by zobaczyć. Przykładnego obywatela, grzeczne dziecko, dobrego człowieka. Nie patrzą za oczy, choć tam chowa się dusza. Przed oczami mają rzeczywistość i ta ich porywa w swoim potwornym geście. Zabiera im samych siebie i zamyka w sobie. Nie raz nie dwa odważniejsi spróbują ucieczki, na chwilę [...]

Jadę autobusem. Tłok, okna pozamykane, mimo jesieni na dworze panuje upał. Słońce grzeje mnie przez szybę, czuję się jak w szklarni. Moje długie blond włosy grzeją mnie jeszcze bardziej. Jestem zmęczona, opieram głowę o okno, zamykam oczy. Nie potrafię zasnąć. Przyglądam się ludziom. Po przeciwnej stronie autobusu na równi z moim krzesłem siedzi dziewczyna.
Patrzy przed siebie. Bije od niej aura pewności siebie. Wystarczy mi kilka sekund i nie darzę jej sympatią. Widzę w jej oczach nienawiść, złośliwość.
Zatrzymujemy się na przystanku. Nikt nie wysiada. Ale wsiada dwóch mężczyzn. Jeden taszczy wózek na kółkach, w których ma drewno. Chyba na opał. Nie są trzeźwi. Nie ma co ukrywać, wyglądają na meneli. Zapuszczeni, nie ogoleni, brudni, pijani. Ze śmieciami i znalezionym [...]

Motto: „Byłem buntownikiem łagodnym, najłagodniejszym z możliwych, ale krańcowym. Poszedłem do końca. Czy za daleko?” (E.Stachura)
Muzyka: Totentanz - „Na koniec świata” i „Przeżyjemy zło”

Prowadziła samochód już od wielu godzin, co jakiś czas jakby mimowolnie sięgając ku paczce papierosów (która po prawdzie i tak już zarosła pajęczynami, wśród których uwięziona została osamotniona szluga). Ostatecznie zawsze tłumiła w sobie westchnienie, wsuwała do odtwarzacza kolejną ze sterty płyt i mechanicznie odgarniając za ucho kosmyk niesfornych czarnych włosów, rozpoczynała kolejne uporczywe bębnienie w kierownicę w rytm ostrej metalowej muzyki.
Zapomniała już niemal, dlaczego wybiegła z domu w środku bezdusznej listopadowej nocy, wiedziała jednak, że przypieczętowała w strugach lodowatego deszczu decyzję – teraz ostateczną i nieodwołalną. Dwie torby i otulona w połatany pokrowiec [...]

Motto: „Gdy nadwrażliwość jest jak bilet w jedną stronę stąd...” (Coma - „Leszek Żukowski”)
Muzyka: IRA - „Na zawsze”

Zegar tykał nieznośnie monotonnie, zadając ból tej cząstce mnie, która jeszcze potrafiła skupić się na czymkolwiek. Nerwowy rytm, bezwiednie wystukiwany przez moje palce na krawędzi biurka, tykanie zegara i jeszcze ten okropny zgrzyt ostrej końcówki pióra, pędzącej po kartce obszernego notatnika w jakimś szaleńczym pościgu za... Za czym? Czyżby za wyrokiem, który i tak już nazbyt długo odwlekałam? Ciche mamrotanie statecznego jegomościa w sztywnym garniturze, który co jakiś czas spoglądał na mnie zza swoich zsuniętych na koniuszek nosa drogocennych okularów, sprawiało, że resztki mojej cierpliwości rozpierzchły się niczym zające po łące. Powszechnie szanowany lekarz odłożył srebrne pióro i sięgnął po filiżankę [...]

Dzwoni telefon, spojrzał na wyświetlacz a jego oczy zabłyszczały widząc numer, którego ciąg cyfr zdawał się mu układać w plejadę gwiazd zdobiących tło wszechświata potocznie zwane Niebem…to był jej numer. Śmiałemu ruchowi palca podążającego do guziczka otwierającego do niej telekomunikacyjną bramę towarzyszył jednak lęk, obawa przed tym, co poprzez jej aksamitne usta wypowie jej dusza. Jeszcze ta jedna chwila w ciągu, której słuchawka podążała wiedziona drżącą ręką do jego ucha była dla niego torturą niepewności, niepewności towarzyszącej mu od wczoraj, kiedy to ośmielił się zaprosić ja na spacer. W ciągu sekundy przez jego wertepy umysłu przeleciała galopada myśli skondensowanych w spójny, jakże cudny jej obraz.
- Odwagi pomyślał sobie i drżącym acz śmiałym głosem wypowiedział standardowe

-słucham…

- to ja [...]