Zeszyt Jak widzę - opowiadania., Irracja

Stało się, co niektórzy tu przepowiadali. Otóż zatrzęsła się ziemia i usłyszałem głos z nieba : Ty jesteś Szpiek i założysz mój nowy Kościół. Żartowałem. Z nadzieją, że ten wstęp odstraszył wszystkie uczucia religijne, które nie mogą znieść, że ktoś ma inne zdanie i nie potrafią oprzeć się potrzebie zmieniania wszystkich na swoje kopyto i pomimo różnych oporów chciałbym pokazać inne spojrzenie na chrześcijaństwo, Boga, kościół. Jezus gdy odchodził z tego świata nie powiedział: budujcie kościoły, śpiewajcie tam pobożne piosenki i klepcie paciorek, tylko idźcie i czyńcie innych moimi uczniami, więc wypada coś przynajmniej napisać.
Tych, którzy oczekują postmodernistycznej krytyki chrześcijaństwa, Biblii też rozczaruję.
Jak to jest z tym Bogiem u Szpieka? Z jednej strony jedzie po Kościele Katolickim, a [...]

Artykuł prosto z jednej z francuskich gazet:
`Polska.
Oto znajdujemy się w świecie absurdu.
Kraj, w którym co piąty mieszkaniec stracił życie w czasie drugiej wojny światowej, którego 1/5 narodu żyje poza granicami kraju i w którym co 3 mieszkaniec ma 20lat. Kraj, który ma dwa razy więcej studentów niż Francja, a inżynier zarabia tu mniej niż przeciętny robotnik. Kraj, gdzie człowiek wydaje dwa razy więcej niż zarabia, gdzie przeciętna pensja nie przekracza ceny trzech par dobrych butów, gdzie jednocześnie nie ma biedy, a obcy kapitał się pcha drzwiami i oknami. Kraj, w którym cena samochodu równa się trzyletnim zarobkom, a mimo to trudno znaleźć miejsce na parkingu. Kraj, w którym rządzą byli socjaliści, w którym święta kościelne są dniami wolnymi od pracy.
Cudzoziemiec musi zrezygnować tu z jakiejkolwiek logiki, jeśli nie chce stracić gruntu pod nogami.
Dziwny kraj, w którym z kelnerem można porozmawiać po angielsku, z kucharzem po francusku, ekspedientem po niemiecku a ministrem lub jakimkolwiek urzędnikiem państwowym tylko za pośrednictwem tłumacza.
A więc Polacy! Jak wy to robicie?`

Kraj absurdów. Tutaj WSZYSTKO jest możliwe i Polak wszystko potrafi. Nie straszmy więc dzieci, że jeśli nie będą się uczyć zostaną sprzątaczkami czy śmieciarzami, bo równie dobrze mogą być członkiem Wysokiej Izby, a te wykształcone, po ukończeniu uniwerystetów- zadawać tylko jedno pytanie: "A może frytki do tego?".