Zeszyt imię przemilczane., sprzedawczynimarzen

Serca mają to do siebie, że zapomnieć nie chcą, choć cierpią.
Natomiast rozumy na siłę odpychają od siebie obiekty swoich westchnień, gdy tylko poczują się w jakiś sposób urażone.

Nie potrafię samotności spojrzeć w oczy…
Chłodnym dotykiem minionych dni,
osuszam łzę żeglującą po mej twarzy.
Zmęczeniem brnę w zapomnienie,
wypełniając puste wciąż miejsce.

Sztucznymi emocjami rozpalam serce
by żyć zachciało…
I choć ciszę nawadniają myśli,
chce choć na chwilę ocucić nadzieję
- tak we mnie umierającą…

I wciąż się boję, że to nie ona a ja
trwać przy niej będę…

W kącie samotności
odbijające się echem myśli
oczekują wciąż nowych odpowiedzi

Pozbawiona tajemnic
tworzę nową tarczę przeciw światu
budując mur z cegieł nieprzychylności

Resztkami złudnych marzeń
naiwnej wiary i nadziei
ocieram łzę chusteczką rzeczywistości

I gdy już czas nadejdzie
na zmiany wciąż wyczekiwane
stanę twardo na ziemi krzycząc - jestem…