Zeszyt Historie (nie)zwyczajne, selenia2

Stanąłem jak wryty przyglądając się jej. Była tak piękna, że zakochanie się w niej od pierwszego wejrzenia to rzecz naprawdę prosta. Wysoka, szczupła, kobieca. Idealna. Nie taka, jak malują czy opisują ją inni- w ciemnym płaszczu, z kapturem na głowie, z kosą w ręku. Śmierć, bo o niej mowa... Przyszła, lecz nie do mnie. Przychodząc, nie niosła za sobą czarnej chmury rozpaczy, lecz anielski błękit nieba. Przyszła... wiedząc po kogo idzie, znając czas, miejsce i osobę, którą ma ze sobą zabrać. Wchodząc nie podzieliła się tą wiadomością. Nic nie powiedziała. Uśmiechnęła się tylko, skinęła głową i wzięła Go ze sobą. Nie mnie, lecz Jego. Tego, który od małego uczył mnie jak żyć, jak postępować, jak być godnym i prawym człowiekiem.
Stałem dalej. Nie mogąc nic zrobić, nawet krzyczeć. Nic... tylko patrzyłem jak bezkarnie mi Go zabiera. Serce krzyczało, natomiast dusza była spokojna. Zaskakujące nieprawdaż ? Przeciwieństwa, które powinny się wykluczyć, tutaj się uzupełniały. Spokój wiary i krzyk miłości. Wzięła Go za rękę i odeszli. Ja natomiast zostałem sam. Sam w pustym pokoju, mimo iż On leżał na kanapie. Jednak to już nie leżał On, bo On odszedł. Zostało tylko ciało. Mój ojciec - człowiek prawy i sprawiedliwy, wzór. Zawsze mówił mi, że na śmierć trzeba sobie zasłużyć. Być może On już zasłużył? Na to pytanie nie znajdę już odpowiedzi. Teraz czas bym ja zasłużył.

Tańczyłam. Do utraty tchu, aż wszystkie mięśnie mnie bolały, ale nie mogłam przestać. Nie mogłam się zatrzymać. Od każdego mojego kroku zależał następny. Każda pomyłka rzutowała na resztę tańca. Każdy upadek również, ale one były szczególne. Na początku zdarzały się często, ale nie były bolesne. Ale im dalej brnęłam w taktach życia, tym mniej ich było. Jednak cierpienie było większe.
Tańczyłam. Wirowałam tak w takt muzyki życia. W krótkiej, taftowej spódniczce, w trykotach. Dookoła mnie była ciemność poprzetykana drobnymi, świetlistymi punkcikami. Jak się później dowiedziałam były to gwiazdy. Gdziekolwiek stanęłam, pojawiały się kwiaty, ale kiedy się od nich oddalałam znikały.
Tańczyłam, aż zjawił się On. Wysoki, barczysty. Wypełniał sobą świat wokół mnie. Wtedy zdałam sobie sprawę, że było tu tak [...]

Sylwia wytarła twarz ręcznikiem i spojrzała w lustro.
-Koszmar...- szepnęła.
Rzeczywiście nie wyglądała zbyt dobrze po wczorajszej imprezie. I jeszcze ten kac...
-Magda!- krzyknęła wychodząc z łazienki- Odwieź mnie do domu. Już prawie 6.00.
-Weź sobie taksówkę. Ledwo żyję.- odparła dziewczyna i zaraz znów otuliła się kocem.
Sylwia prychnęła. Ciekawe skąd ma wziąć kasę? Wszystko co miała przy sobie, wydała wczoraj. A przecież nie będzie jechać autobusem. Prawie co wieczór balowała, chodziła pijana po ulicach, wymiotowała na chodniku i uważała to za coś normalnego, ale była na tyle dumna, że wstydziła się jeździć autobusami. Jako jedynaczka- córka bogaczy, zawsze miała dużo kasy i dużo... czasu. Rodzice nie pilnowali jej, bo mieli obowiązki w pracy. A Sylwia od 16 roku życia [...]

W pewnym mieście żyła sobie dziewczyna imieniem Marta. Nie była ani piękna, ani brzydka. Taka sobie zwyczajna. Jednym czym się wyróżniała było jej zamiłowanie do czerwonego koloru. Miała czarne włosy, więc bardzo ładnie wyglądała w swojej ulubionej czerwonej sukience.
Pewnego dnia poszła na spacer ze swym ukochanym psem Lulu, ale Lulu pognała za zającem i zniknęła Marcie z oczu. Marta zrozpaczona zagłębiała się coraz bardziej w las szukając ukochanej psiny. Zapadła noc. Akurat tej nocy chmury zakryły księżyc, więc pomimo pełni było ciemno jak w króliczej norze. Po ciemku Marta szybko zabłądziła, więc usiadła pod drzewem i zasnęła.
Kiedy się obudziła, zauważyła, że znalazła się w dziwnej i pięknej, lecz zaniedbanej krainie. Pola nie obsiane zarosły chwastami, a niezamieszkałe domy [...]