Zeszyt historia wierszem pisana, betyyteb

Chcesz
Potrzebujesz
A ranisz

Czy zdobywasz
Co chcesz mieć lub poczuć
Bez przyjaciela

Gdy nie masz do kogo powiedzieć
Boję się
Lub ufam

Bez wpatrzonych w Ciebie oczu

One są jak lustro
W nich widać więcej
Więcej mnie
Więcej Ciebie
Ale i więcej Cienia

Jaki blask go pokona
Lub przyjmie tak po prostu...

Mówisz, że jestem jedyna,
ja i tak nie wierze,
twierdzisz też, że kochasz,
wiem, że nie mówisz szczerze.
Jesteś ze mną tu z miłości,
z inną z pożądania,
po co chcesz być ze mną
skoro na wiatr rzucasz zdania?
Przy Tobie jestem kimś,
nie wiem o twych wadach,
lecz gdy cię nie ma boję się,
wciąż myślę o twych zdradach.
Ja temu uczuciu
zaprzeć się nie zdołam,
masz tyle miłości,
że darzysz dookoła,
takim zachowaniem
nie dojdziesz do celu,
mogę być pierwszą, ostatnią,
ale nie jedną z wielu.

Nigdy cię nie pokocham,
wybacz chwilę szczerości,
myślałam, że się zakocham,
lecz ani śladu miłości.
Naprawdę tak bardzo chciałam,
znów nic z tego nie wyszło,
w sobie ten ból trzymałam,
żadne uczucie nie przyszło.
I męczę się sama ze sobą,
serce się staram oszukać,
jesteś mi obcą osobą,
gdzie chcesz miłości szukać?
I ty nie widzisz tych łez,
płacze gdy ciebie nie ma,
gorzej mi z tobą niż bez,
mimo że kogoś potrzeba.
Nie ciebie kocham, przepraszam,
staram się, lecz nic z tego,
nowe wspomnienia zapraszam,
choć w sercu mam tego jednego.
Nie jesteś nim ty, kochanie,
chociaż bardzo bym chciała,
na marne moje staranie,
miłość nie zaistniała...

Nie obiecuj..
Już i tak nie zaufam,
za bardzo kłamstwo mnie boli.
Nie kłam..
Nie tego szukam,
nie to ranę serca ukoi.
Przestań..
Chcę trochę ciszy,
Nie płacz by litość wzbudzić.
Skończ już,
tu nikt nie słyszy,
nie warto się już tak trudzić.

Nie mam już siły by wierzyć,
że los dobry czuwa nad nami,
pozwól mi tylko się zwierzyć,
w chwili, gdy jesteśmy sami..

Nie ważne są twoje powody,
przysięgi-stare już dzieje,
przeszłe, niedoszłe dowody,
że problem ten nie istnieje.

Ja mówię pas- skończyłam,
nie ważne już są moje słowa,
być może za krótko walczyłam,
za słowo- twoja odmowa..

Śmiało, rób dziś co chcesz,
wypij i za mnie, choć raz,
tak bardzo kocham, ty wiesz,
wiesz jak to boli nas...

Najwyższy czas się przyznać
do błędów tamtych lat,
co w sercu boli- wyznać,
nie bojąc się już strat.
Wiem, że już za późno,
za długo znów milczałam,
parę słów-na próżno
w sercu zatrzymałam.
Uwierz, że to boli,
bo sprawę sobie zdałam,
że wbrew swojej woli,
ciągle uciekałam.
Chciałam zrozumienia,
wiem, że byś je dał,
w chwili pocieszenia,
czas byś dla mnie miał.
Mogłam mieć Cię blisko
i serce Twoje wziąć,
miałam wtedy wszystko,
mogłam tak w tym brnąć.
A jednak coś się stało,
z dnia na dzień zmieniło,
każde z nas milczało,
nadzieje już straciło.
Wiesz, zrobiłam błąd,
a brak Twojej reakcji,
kazał odejść stąd,
na przekór własnej racji.
Pamiętasz wspólny czas?
Spacer, wieczór, my,
cisza, nocy blask,
a potem gorzkie łzy.
Wiesz, ja pokochałam,
prawdę zataiłam,
uczucia gdzieś schowałam,
innego coś mówiłam
Wyparłam się miłości,
grzech to jest największy,
wtopiłam się w słabości,
a strach stał się silniejszy.
Wybacz, szczere słowa,
to, że okłamałam,
zacznijmy dziś od nowa,
to, co odrzucałam...

-Myślisz o mnie czasami?
-Tylko gdy płyną mi łzy,
gdy spać nie mogę nocami,
bo w snach pojawiasz się ty.
-Masz jeszcze jakaś nadzieję?
-Mam, choć ona wciąż płacze,
dnia wczorajszego nie zmienię,
a jutro- przez łzy zobaczę.
-Tęsknisz od kiedy mnie nie ma?
-Tylko w chwili słabości,
gdy kogoś obok potrzeba,
kiedy brakuje bliskości.
-To znaczy, że mnie potrzebujesz?
-W życiu! Dość już cierpiałam,
burzysz to, co budujesz,
za dużo łez już wylałam.
Bo chociaż myślę o tobie,
tęsknie za kimś, kim byłeś
i nie dam poznać po sobie
jak bardzo mnie wtedy zraniłeś...

Nie jestem tutaj sama,
słyszę wciąż Twój głos,
czuję się kochana,
bezpieczna o swój los.
Wiem, że będziesz ze mną,
pójdziesz tam, gdzie ja,
choćby ścieżką krętą,
chociaż w oku łza.
Nie raz się pogubiłam,
z płaczem strach wołając,
nie raz się pomyliłam,
nie w to miejsce wracając.
Teraz wiem, że mam,
ten lepszy świat ze snów,
gdzie radę z wszystkim dam,
gdy zechce wrócę tu.
I wszelka w tym nadzieja,
całe moje życie,
niech to już się nie zmienia,
kocham z tobą bycie.
Wiem, że będziesz blisko,
w te pochmurne dni,
z Tobą przetrwam wszystko,
miłość w nas się tli.
Tyle lat szukałam,
miejsca, świata, Ciebie,
a od tak dawna znałam,
miałam obok siebie.
I teraz już na wieki,
nie trzeba mi już nic,
aż zamkną się powieki,
aż serca skończą bić...

Nie ufaj miłości, kochanie,
nie daj się zwieść marzeniom,
po niej ci nic nie zostanie
i słowa też nic nie zmienią.
Nie ufaj też mnie, mój drogi,
zamierzam okłamać nie raz,
mój świat w uczucia ubogi,
serce twarde jak głaz.
Obietnic setki ci złoże,
żadnej z nich nie dotrzymam,
piękną przyszłość nam stworze,
lecz długo tak nie wytrzymam.
I będziesz próbował naprawiać,
będziesz się starał znów być,
a ja wciąż będę zostawiać
i śmiechu nie będę już kryć.
I wtedy zrozumiesz jak boli,
gdy ktoś uczuciem się bawi,
zabija cie bardzo powoli,
być może to właśnie sprawi,
że skończysz z tą nieszczerością,
poczujesz się tak jak ja,
gdy się bawiłeś miłością
i rozśmieszała Cię łza.

Nie pozwól mi odejść, tak proszę,
choć myśli przeróżne miewamy,
wiesz, jak samotność znoszę,
zbyt długo na lepsze czekamy.
Nie pozwól bym się poddała,
przed czarną myślą mnie broń
i gdybym opuścić cię chciała,
wybacz i podaj mi dłoń.
Nie pozwól zwątpić w marzenia,
musisz wierzyć za dwoje,
nie czekaj aż los się pozmienia,
sprawy weź w ręce swoje.
Zbyt wiele dziś oczekuje?
Za wiele niż możesz mi dać,
siebie znów okłamuję,
bo ty wcale nie chcesz tu trwać.
Ja razem z tobą czekałam
aż minie ten gorszy czas,
nigdy się nie poddałam,
zawsze wierzyłam w nas.
A ty pozwalasz mi odejść,
nie chcesz mnie nawet zatrzymać,
boisz się do mnie podejść
i wszelką rozmowę zaczynać.
Ty już straciłeś nadzieje,
wolisz się śmiać z oddali,
ja już tego nie zmienię,
nie ma tych, którzy trwali.

Pobawmy się w udawanie,
dajmy się ponieść nadziei,
Ty zażartujesz, ja skłamie,
niech nic nas dzisiaj nie dzieli.
Umiesz udawać radość,
udam, że dzielę ją z Tobą,
przypuśćmy, że masz do mnie słabość,
pokażmy to obcym osobą.
I niech nam świat pozazdrości,
a my dobrze się bawmy,
nie ważny jest brak w tym szczerości,
kłamstwem serca dwa zbawmy.
Ja będe grać zakochaną,
Ty- mojego wybranka,
cieszmy się tych ról zmianą,
w ciszy przetrwajmy do ranka.
A gdy nas świtanie zaskoczy,
noc ucieknie w nieznane,
niech ta gra się już skończy,
a ja- niech sama zostanie..