Zeszyt Dove non va via, Gaia

Widuję ją co dzień

Patrzy wzrokiem
niespełnionych marzeń
i zawiedzionych nadziei

Wciąż pyta dlaczego
nie umiałam o nią walczyć
i dlaczego ją zawiodłam

Czy kiedykolwiek mi wybaczy?

Smutna kobieta
po drugiej stronie... lustra...

Jak już otworzysz oczy, wypłowieję zupełnie

nie przepraszaj
weź te ręce
niech tak pozostanie.

ból po tobie okazał się bardziej uczynny,
niż ślepa miłość, która niczego nie wyświadczyła
a pozbawić próbowała wszystkiego.

Po za tym nikt, nawet kłamstwem spłoszony,
nie mruży oczu, w tak długi sposób..

na zachód od prawdy
na wschód od powinności
podwójne milczenie to jeszcze nie cisza

na północ od wiary
na południe od ufności
głód co przenika tańcem derwisza
budząc demony przeszłości

dziewczynko z zapałkami
i pudełkiem na dziecko
którego nie ocalisz

ty wiesz, że ból nie znika
a tylko staje się ciałem

i po raz pierwszy umiera
w objęciach

Kopiuj i wklejaj. Szukaj w google jeśli chcesz. Lecz nie łudź się, że znajdziesz gdzieś słowa pisane przez moje serce. Chociaż jest takie jedno miejsce. Ma 250 kartek i pilnuję go jak oka w głowie. To właśnie tam zawarte jest to co we mnie siedzi, to co mnie boli i także to co koi ten ból. Okłada jest twarda , niestety ludzie zbyt często zapominają, że kartki wciąż pozostają miękkie. Więc z łaski swojej nie zaginaj rogów, bo przyszedł taki dzień, że nie mam nikogo, kto chciałby je odgiąć…a rysy zostają na zawsze. Nikt nie chce używanych książek. Oddales mnie do antykwariatu.

grudzień
już grudzień świat taki piękny w bieli
granatem nocy kołdrę mam obleczoną
nie zbieram się nie wychodzę
a jednak

nie płacz
to tylko kolorowe konfetti
rano wieczorem
jak pacierz
hieroglify cel pal
nierówna walka ze snem

obiecaj ja obiecuję
nic to
że kiedyś inne ręce
obejmą nasz dom

nic nie mów

kawy pachnącej życiem
wlej mi do ust

dwie łyżeczki

(bo z okien szpitala
widać było dziki)

Mamie...

najtrudniej chwytać za ciało, gdy dusza nieuchwytna
najtrudniej się bronić, gdy chcesz być pokonany...

możesz być zamkniętą książką, a znajdzie się taki człek,
co Cię będzie czytał otwarcie bez przerw i zakładki...

tak
mieszka we mnie samotność
jak ja lubi czarno-białe filmy
i naleśniki z truskawkami

drze mi się w serce
że ludziom ufać nie warto
i takie tam inne rzeczy

uciekam jej czasem i kopiąc
złość na środek jeziora

myślę

porządek trzeba z nią zrobić
czynszu zażądać
od tej wariatki

lecz wracam bo jakoś
bezpiecznie nam razem
robię herbatę

a ona śmieje się w głos
że piszę
o niej

wiersze