Warto wtedy pomyśleć o naszych bliskich jaką im krzywdę wyrządzimy, gdy jesteśmy im potrzebni i czy nie warto żyć choćby dla nich skoro dla siebie już nie potrafimy?
Czasem trudno zaakceptować wady, i nie tak łatwo kochać człowieka takim jaki jest. Poza tym nasze wyobrażenia są udoskonalone. Bardzo rzadko, może nawet nigdy; przechodzą w realizm.