Zeszyt do M (2017-2018), Nina K

śniłeś mi się ostatniej nocy
tak realnie, wyczuwalnie
że już nie chciałabym się budzić
tam byliśmy tylko My
i coraz częściej ten żałosny ból
sprawia, że w moich snach
przeżywam więcej a jedyne
na co czekam, to aby wieczorem
znów usnąć i spotkać się z Tobą
bo te sny to jedyne co mam

Patrzę w lustro
Na własne odbicie
I tylko blade oczy
Nieobecne, zmęczone, matowe
Puste

Patrzę w sufit
Na żałość własnego życia
I tylko biała plama
Bezsensowna, trwała, wszechobecna
Pusta

Patrzę w serce
Na własną nicość
I tylko przerażone
Bije wątle, resztkami sił sensu
Bije puste

Jak dziecko dotykając szczęścia
W Twoim lustrze się uśmiechnęłam
W Twoje oczy się wpatrywałam
Czułam serce bijące mocniej
Czas był nieobecny, była Twoja obecność
Nic więcej

A później znowu przyszła zima,
I wszystko wróciło;
Puste oczy, pusta plama życia, puste serce

I żal, że nadzieja umiera
A wiara cudów nie czyni

nie mogę znaleźć
siebie w swoim
życiu

bo uwiera mi
serce ta nieobecność
Twoja

to zabawne bo
nigdy nie byłeś
obecny

a ja usilnie
próbuje wierzyć że
wtedy

coś mogło między
Nami trwać i
trwać

a zamiast wiary zimnej
wody ja tylko tu potrzebuję

bo Ciebie nie ma
bo Ciebie nigdy nie będzie

co noc wracam
do ramion Twoich
i wszystkiego

co jest takie
już
nie moje

co zostało wtedy
całkiem
przy Tobie

co noc słyszę
dźwięk tłuczonego szkła
a to tylko

jeden wątły organ
łamiąc
się wpół

z myślą tamtego
dnia
bez powrotu

umiera
bo wie

byliśmy
chwilą wieczoru

nawet nie wiesz
jak co wieczór
obecny jesteś

w mojej głowie
tak nieznośnie tak
jak to potrafią

tylko nieobecni

nawet nie wiesz
jak przeraźliwie boli
i rozrywa mnie

ta obecna nieobecność
którą tak karmią
się tylko ci

najbardziej nieszczęśliwi

o niewiedzy wiesz
tyle, że nie
wiesz

ona leży tuli
smutek, przygarnia ten
żal

i przegryza wargi
z bólu, łamiącego
ją

na części, brakiem
Twojego jestem, a
milczenie

to jej najgłośniejszy
krzyk o Twoją
obecność

która nie nadejdzie
nigdy więcej jak
wtedy

ona to wie,
dlatego krzyczy niemym
krzykiem

Ty nawet nie wiesz
jak bardzo
pustkę z Twojego powodu

chciałam zapchać
długim związkiem
nieudanym relacjami

i ludźmi,
którym nigdy
nie zaufałam

i tak mija mi
sześć lat tej pustki

wszystko co sprawiło
że poczułam się tamtej doby
ważna i chciana
potrzebna i kochana
zniknęło

ale czego mogłam oczekiwać?
po jednej dobie
w Twoich ramionach
wsłuchując się
w serce Twoje bijące

będąc przed Tobą obdarta
ze wszystkiego co we mnie moje
i już wtedy zostało Twoje
że po tym wszystkim
Ty będziesz chciał ze mną dzielić

czas
i ten kosmos nieskończony
który był w Nas
tamtej doby

wszystko to zniknęło
i ból łamie moje kości
w pół
że już nigdy więcej
nie będę tak

blisko
Ciebie
jak wtedy
tamtej doby
to nie powróci już

zabiera mi dech
a pięść ściska

mi serce
kiedy mówię
przez łzy
chcę tylko
szczęścia Twojego
nawet gdy

nigdy nie podzielę
go z Tobą

nie tak dużo,
odrobinę
bicie serca i szum krwi w żyłach
nie tak dużo,
dotyk i gesty
minimalne
znaczące
nie tak dużo,
słowa i dłużej niż
do śmierci
obecność

nie tak dużo
a jeśli nie tak dużo

to jedno

bądź i pozwól mi być
w życiu
swoim, które
nazwałbyś
naszym

twoja nieobecność,
najpewniej to ona
tak powoduje
że coś mnie uwiera w sobie
i że
jakoś tak
w życiu mi tak bardzo
niewygodnie