Zeszyt Dialogi, Ivelios

-Wiesz Mistrzu brakowało mi Ciebie, twoich nawyków, dziwnych decyzji i nieprzewidywalności.
-Wiem. Zastanawia mnie tylko, czemu mówisz o tym w momencie jak nas aresztują?

-Dawnośmy się nie widzieli.
-Przepraszam. Zbłądziłem, zatraciłem się w życiu polegającym na alkoholu, zabawie i bez odpowiedzialności. Porzuciłem nauki...
-Nie przepraszaj, przeszedłeś swoją drogę, czas byśmy sprawdzili czego się nauczyłeś, do czego ona Cię doprowadziła i jakie wnioski wyciągnąłeś.

-Wszystko zostało już kiedyś powiedziane.
-Może i tak, ale nie przeszkadza to w powiedzeniu tego jeszcze raz. Niektóre słowa, bądź zdania, aż proszą się o powtórzenie...
-Na przykład?
-Kocham Cię, pięknie wyglądasz, tęsknie...
-I tyle?
-To więcej niż Ci się wydaje mój młody uczniu, zdarzają się sytuacje kiedy człowiek chciałby to powiedzieć jeszcze chociaż jeden raz, ale nie ma takiej możliwości.

-Dobra czas na plan B.
-Plan B? A mieliśmy plan A?
-Nie. Uznałem, że plan A nigdy się nie sprawdza więc od razu przechodzimy do planu B.

-A kiedy Ci nie zależy, wszystko wychodzi.
-Właśnie zacząłem żałować, że mi na niej zależy...

-Znowu pijesz.
-Znowu zabijam uczucia.
-Ostatnio ten sposób nie za bardzo pomagał.
-Niby nie, ale łatwiej było przetrwać.

-Chciałem tworzyć, nie niszczyć!
-Tak, dlatego ja niszczę, byś Ty mógł tworzyć.
-Ale za zniszczenie tego będziesz przeklęty...
-Już jestem, dlatego nie robi mi to różnicy.

-Prawie straciłem nad sobą kontrolę...
-Ale nie straciłeś.
-Tak... Było blisko, muszę ograniczyć takie sytuacje, nie jestem jeszcze gotów...
-Nie możesz, to właśnie dzięki takim sytuacją na krawędzi idziesz dalej i się rozwijasz, rozwijasz swoją samokontrolę.
-A co jeżeli kiedyś nie zachowam kontroli?
-Wtedy będziemy się martwić i będziemy się starali wszystko naprawić.

-Och, to proste. Nienawidzę go.
-Dlaczego? Nic Ci nie zrobił.
-To z zazdrości, nienawidzę go, bo jest z kobietą którą kocham, mam ochotę go zabić za każdym razem jak go widzę, ale nie zrobię tego, dopóki daje jej szczęście.
-A jak przestanie? -Mistrz uśmiechnął się w bardzo przerażający sposób.
-Wtedy istnieje szansa, że jednak pozwolą mi się zabawić.

-Mistrzu, jak mam to osiągnąć?
-Najlepiej szybko.
-Pytam, jak dojść do celu...
-Wybierz drogę którą chcesz podążać i nie cofaj się tylko idź do przodu, może ci się wydawać, że inne drogi byłyby krótsze, albo łatwiejsze, ale to złudzenie, za każdym razem kiedy się cofasz by wybrać inną drogę oddalasz się od celu, więc kiedy już dokonasz wyboru, trzymaj się go, aż do końca.
-A jeżeli inna droga, nawet uwzględniając czas który już poświęciłem i ten który poświęciłbym na powrót i tak będzie krótsza i łatwiejsza?
-A co to za zabawa iść najkrótszą i najłatwiejszą drogą?

-Mistrzu, a może chociaż dzisiaj odpoczniemy? Wigilia jest...
-Wigilia, wigilią, ale jeżeli ucieknie nam nagroda za to zadanie, to nie będziemy mieli za co pić w sylwestra.