Zeszyt Coś o Mnie i o Tobie... , 2cherry5

Jadąc autobusem "życie" chciałam dotrzeć na stacje "miłość", niestety wyrzucono mnie niedaleko stacji "zaufanie" i musiałam biec samotnie środkiem marzeń ... dotarłam aż do stacji "rozczarowanie" słuchając zewsząd Twoich wskazówek kochanie. Teraz stojąc na ostatnim przystanku, którego nazwa jest nieznana otrzymałam owacje na stojąco od kierowcy życia trzymającego w ręce bilet "koniec"nie jechałam długo... od kanara śmierci usłyszałam: miłość nie jest Ci dana, wysiadaj!...

Kiedyś, gdy było mi cholernie źle mogłam po prostu usiąść na parapecie na 4 piętrze i pomachać nogami do przechodniów. Palić mentolowego L&M'a - jednego po drugim i użalać się nad sobą, pluć sobie w brodę i mówić 'nigdy więcej'.

A dziś jedyne co mogę, to wziąć jakiś głupi romans, jabłko i czekać aż wrócisz z pracy i pozabijasz moje głupie myśli tysiącem pocałunków i ciepłem ramion...

Krzycząc, przemawiasz do rozumu. Szepcząc mówisz do serca.
-Mów do mnie szeptem.

Dzisiaj czuję się tak, że chętnie dałabym sobie w pysk za to jak bardzo ranię i jednocześnie za to, że wciąż jestem tak bezbronna wobec cierpienia jakie zadają mi inni...

Lenistwo rozleniwia

___________

gdy mi się nic nie chce- nic nie robię…
im bardziej nic nie robię - tym bardziej mi się nie chce

Przeszłość boli. Szczególnie, kiedy przejeżdża obok Ciebie rowerem, a na jej widok wracają Ci wszystkie wspomnienia...

Zgubiłam się w niczym.
Obijam się o krawędzie życia tuż obok.
Żal zapijam kawą.
A diagnozą jest autodestrukcja.

Udawana miłość... toksyczną pachnąca zazdrością,
nie dała szczęścia, nie daje nadziei .
Ona powoli zabija serca, niszczy duszę, rujnuje wnętrza...
Byś w końcu umarł !
jak motyl, który utracił kolory życia .

Ktoś przypadkiem podcina Ci skrzydła ...

Przez Ciebie rozbiłam się jak lustro na miliardy małych drobinek i teraz każda z nich rani jak ostre szkoło, by potem błyszczeć Twoim bólem...