Zeszyt Ciekawe, iwka342

Gdy krzyczysz milczeniem,
bez słów coraz głośniej.
Przekraczasz granicę,
zostając w martwym punkcie.
Zapalasz zapalniczkę,
zapałki iskrami.
Płaczesz ciemną nocą,
jasnymi łez kroplami.
Pośród obłoków,
treść zatraca wątek.
Bijesz dłonią w serce,
gubiąc rytm - porządek.
Widmo Twej poezji,
w cieniu zapomnienia.
Tkwi w książce bez kartek,
której nigdzie nie ma...

Spójrz na ten liść,
on życia nie szczędzi.
Nie wytyka wad,
nie czuje niechęci.
Żyje póki może,
kołysze się na wietrze.
Kocha matkę ziemię,
słońce, deszcz, powietrze...
Jakże byłeś stary,
gdy jesień zastałeś.
Gdy zieleń swą traciłeś
i brązu cień przybrałeś.
Choć musiałeś upaść,
wśród chwili słabości.
Przytuliłeś ziemie,
chociaż nie z miłości.

~Pan_Pardon
Szczecin, dn. 10. III. 2017 r.

Nie rozumiem,
słowa to tylko
dotyk
bliskość

kilka wspólnych trosk,
śniadanie obiad i noc.
Pytasz o ten kawałek mięsa?
ach, serce..

spokojnie ktoś już dawno je
wyciął,
tępym nożem..

Lubię być nieobliczalny, czasem irracjonalny i nieprawdopodobny. Nie wiem skąd bierze się u mnie zboczenie w tym temacie, ale to jest chyba właśnie główny urok naszego ziemskiego życia - nie znamy odpowiedzi na wszystkie pytania.

Przytłoczona lawiną nieśmiałości, nie mogę wyjść z pułapki pomimo tego, że drzemie we mnie wulkan energii i temperamentu.