Zeszyt ..., risee

Zawsze ze spuszczoną głową, szklanymi oczyma. Mając pretensje do całego świata i chodząc ze zbolałą miną...

A ja ci mówię: Żyj każdą chwilą! Rozwesel się chłopaku, uśmiechnij się dziewczyno!

- Idziesz tam... bo musisz, prawda?

Geralt zawahał się. Zdawało mu się, że czuje zapach bzu i agrestu.

- Chyba tak - powiedział z ociąganiem - Muszę, przepraszam Cię, Chireadan.

- Nie przepraszaj, wiem, co czujesz.

- Wątpię. Bo ja sam tego nie wiem.

Elf uśmiechnął się. Uśmiech ten miał mało wspólnego z radością.

- Na tym to właśnie polega, Geralt. Właśnie na tym.

Przyjaciel za którym biegłeś choć on sam za sobą nie nadążał. Przyjaciel przy którym byłeś zawsze i wszędzie. Człowiek który pozostawiał ślady swoich łez na Twoim swetrze. Przyjaciel dla którego potrafiłeś milczeć mimo swej gadatliwości. Przyjaciel do którego potrafiłeś mówić potocznie wiedząc ,że nie rozumie Twojej elokwencji. Przyjaciel który mógł zawsze na Ciebie liczyć. Przyjaciel który mógł powiedzieć Ci o wszystkim. Przyjaciel którego humory znosiłeś cierpliwie. Przyjaciel którego akceptowałeś i kochałeś nad życie. Przyjaciel który był dla Ciebie najważniejszy ale zapomniał o Twoim istnieniu bo na horyzoncie pojawili się inni. Niby tacy wspaniali, a nie było ich kiedy ich potrzebował.

(opis mojej bieżącej sytuacji)

Może jestem zła ...
... bo złych ludzi spotykają złe rzeczy i każdy ma to na co zasługuje.

8.05.10r.

któregoś dnia poznasz chłopaka,
który będzie Cie strasznie kochał i
wtedy zadasz sobie pytanie:
czemu przedtem zmarnowałam
tyle czasu wzdychając
do tego egocentrycznego palanta?

Mam ochotę Cię teraz uderzyć. Wymierzyć siarczysty policzek. Jednak to nie wszystko... Zaraz potem chcę Cię pocałować. Namiętnie, zachłannie. A jeszcze potem usłyszeć, że mnie kochasz, na co ja wykrzyczę, że Cię nienawidzę, a potem szepnę, że jesteś miłością mojego życia.

Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Ludzie bardziej obawiają się śmierci niż bólu. To dziwne, że odczuwają lęk przed śmiercią. Życie rani bardziej niż ból.