Myśl przelotna wracającego z pogrzebu

Życie to
obumierające drzewo
od dnia narodzin
w krzyku
bólu
śmiechu
lęku
opadają brązowe liście
pod stopy
przychodzi bezsilność

Zostają na stole
znoszone buty
kilka celuloidowych wspomnień
i cisza
jak barok skupiona
i psa wzrok smutny.