Niczym duch

Znów snując się po pokoju
Niczym duch
Znów telefon
Nikłym światłem pocieszenia
Sprawia, że ma się poczucie,
Że jeszcze ktoś pamięta

Znów martwe usta
Zamknięte na trzy spustu
Próbują się otworzyć
By pochłonąć słowa
A perfumy już dawno
Zwietrzały

Duchem znów pragnąc
Przedostać się do świata ludzi
Tonąc w gąszczu
Chodzących pośpiesznie ludzi
Nie znajdziesz ukojenia
Wśród nich

Pijąc znów czekoladę gorącą
Patrząc znów w dal
Dalej niczym duch
Tkwić we własnym świecie