Portret
Znów się sączy spod powiek
niepokój
bezwiednie dłonią przekreślasz
słońce
co tylko złagodzić chciało
twarz wśród milczenia ram
I tylko ust bladość ociepla
pogodna ścieżka przy oku
I wiem już, że się uśmiechasz
Przecież każdą twą zmarszczkę
na pamięć opuszków znam
137 934 wyświetlenia
1393 teksty
282 obserwujących
26 September 2011, 17:26
Dziękuję Wam serdecznie za tak wspaniałe słowa.
Pozdrawiam cieplutko:)24 September 2011, 01:31
Madziu... pięknie malujesz słowem.
Nic dziwnego, że ten Portret zachwyca :)))
22 September 2011, 14:09
Przepiekny portret pamięci. Twoje wiersze madame Giuliet są NIESAMOWITE!
Czy to na balu w chwilach odpoczynku
Siędziesz, nim muzyk tańce zapowiedział,
Obaczysz próżne miejsce przy kominku,
Pomyślisz sobie: on tam ze mną siedział.