Z potrzeby jesteśmy

Wstań już Yestemku - kolan szkoda, a i oczom ciężko wbijać się wciąż w ziemię. Im przestrzeni trzeba. Dużo przestrzeni, dużo światła i jeszcze więcej tego czegoś... bardzo dużo więcej. ;)

Elu - to co staje nam na drodze jest tym, czego nam najbardziej trzeba, choćbyśmy myśleli inaczej i dziwili wciąż, to i tak za jakiś czas - jasno się okaże, że - po coś to było. Choć przyznać trzeba, że niektórych spotyka to wielokrotnie- zanim zrozumieją. No chyba, że nie pojmą nigdy :)

Dziękuję Wam za obecność :))

Bardzo mi się podobają te wersy :-)

Ileż wokół marnotrawstwa, niewykorzystania i żalu. A można by było pełnymi garściami...

Czasem potrafimy wyrazić, co czujemy w sposób łagodny, pięknosłowiem malując opinię, ale jeśli coś rzuca na kolana....
Zarąbisty wierszol!!! :))

Dla tej zwykłości warto żyć
mieć serce pełne żaru
patrząc zobaczyć
słuchając czuć
i otwierać się coraz serdeczniej.

Dziękuję Madziu. Pozdrawiam także :)

Są wśród nas zwykli ludzie, którzy wnoszą w naszą szarość światło.
Wiersz zabieram, choćby tylko dla tych spojrzeń;)
Pozdrawiam Cię słonecznie;)