Z taką elegancją słów , jaką prezentujesz, zdecydowanie za mało piszesz Aniu,w zespoleniu słów i zwrotów stawiasz wysoką poprzeczkę i piszącym i odbiorcom;)

Dlatego , kiedy mam niepogodę, dzwonię do Słońca, od razu się wypogadza oblicze..hehe..;)))

Na niepogodę duszy najlepszy jest uśmiech Słońca :):):)

Szczerym i serdecznym uśmiechem osiągnąć zawsze możemy najwięcej...:):) po co nam kolejne " osiedla ... betonowych serc" kiedy życie takim... pięknem a jutro skończyć się może ?

A i zbroja sama...opada :):):) no bo w końcu trudno w niej ...nie tylko ...na kolana :):):):)

Pozdrowienia dla Autorki i wszystkich komentujących...duuużoooo
uśmiechu i radości Wam życzę :):):):)

...cicha, prawie nieuchwytna myśl ,
która biegnie do drugiego człowieka,
by ofiarować mu to, co radość w sercu ożywia...

uśmiech...:):):)

jest więcej warta niż niejedna rzecz tego świata...:):):)

...pozdrawiam i dziękuję...:)...z makowego pola...:):):)

no tak jak na makowym polu... to wszystko jest możliwe;)

ślicznie

Ten wiersz , to jeden wielki uśmiech dla wszechrzeczy, który od siebie odwzajemniam :)
Miłego dzionka dla Autorki i Czytelników :)

prześlicznie...

Wiersz w sam raz dla pochmurnych..hehe..;))

i jak tu mam Cię nie wielbić za wieczny optymizm Autorko miła ??

;)))