Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ostatnie pożegnanie

Zgasł plomyk
Spadła łza
Nieogrzana na mrozie
Skroplila się miłość

Nie opuszczę cię aż do śmierci
Nie ma już znaczenia
Opuściłeś
Lecz zostałeś w sercu

Został smutek
Starość i szarość dnia
I została nadzieja
Dzieci i kolorowy świat

" Dni człowieka są jak trawa;
kwitnie jak kwiat na polu.
ledwie muśnie go wiatr,
a już go nie ma, i miejsce,
gdzie był, już go nie poznaje. "
Ps 103 15-16

103 079 wyświetleń
1196 tekstów
141 obserwujących
  • szpiek

    10 February 2015, 16:56

    Wiersz powstał na pogrzebie. Cytat znalazłem później.