Tarcza dla ludzkości

Zetknąć się z kresem grawitacji,

ucieknąć w przestworza gdzie nie ma niczego co mogłoby nas ograniczyć,

krzyczeć w kompletnej ciszy;

Byle by tylko ulżyć pragnieniu wyciszenia swego głosu.

Ochrypnąć i nigdy nie wypowiedzieć słów rzucanych na wiatr,

które dla innych ludzi są niczym-

niczym w porównaniu z bzdurami,

które słyszymy jak wypowiadają usta ludzi potomnych,

ludzi nieułomnych w swoich głupich zasadach moralnych-

jakimi są kłamstwo i pieniądze!

Nie mają za grosz wstydu...

Zakładają czarne soczewki

i nie zauważają ludzi z duszą z pergaminu;

Zapalają zapalniczkę i podpalają wszystko co stanie im na drodze

a my...co my?

My jesteśmy tylko cieniem ludzkości,

cieniem uczuć jakie powinny panować;

mgłą nad bagnem,

która kiedyś opadnie

i stanie się tarczą...

Tarczą prawdy i zagłady cyborgów;

otworzymy oczy na świat w kolorach,

świat otoczony pięknem natury i wyjątkowej ciszy;

nie będziemy już krzyczeć!

Wyciszymy się i staniemy po drugiej stronie tęczy...