Aktualnie

Zapach bezu,unosił się w powietrzu.
Waniliowo-mdły smak szarpał jej usta.
Cień wątpliwości, przysłonił niebieskie niebo,
tak jasne,że dorównywało swoim blaskiem Słoncu.

Wiatr nadziei i zapewnień odgonił chmury.
Jej oczy znowu się śmiały,ale w ich tęczówkach
zdradziecka pewność trwała.

Usta dławiły się słonym deszczem.
Już nie tylko cień,a burza zakryły na pozór niebieskie niebo,
które szarpane sprzecznościami ,tak
naprawdę jest czarne.