Bezpieczna

Za oknem znów cisza,
pokój z jedną lampą na suficie
łóżko rozścielone - zostawione
z wzrokiem utkwionym w nicość
rozmyślając nad Nim.

Czekając na błogi dzień,
gdy spragniona dusza,
odżywi z tej suszy
Suszy problemów,
ludzkich problemów

Podniesionym wzrokiem,
ucieknie z tej krainy
Bez żalu i trwogi,
jedynie z łzami, które
wytrze w bezpieczne ramię

Czekając na błogi dzień,
gdy spragniona dusza,
odżywi z tej suszy
Suszy problemów,
ludzkich problemów

Otulona jak niedźwiedź futrem
ze spokojnym oddechem
Unosząc lekko kącik ust,
jak poranne światło,
przedzierające się przez
ciemność.
Ciemność którą była otoczona.

Czekając na błogi dzień,
gdy spragniona dusza,
odżywi z tej suszy
Suszy problemów,
ludzkich problemów.