Menu
Gildia Pióra na Patronite

zamarzałem w czeluściach niewiedzy
serce gotowe było skruszeć
opadając w obszar niebytu

świt zaglądał do mnie
z odrobiną zachwytu
że wciąż jestem

12 302 wyświetlenia
150 tekstów
7 obserwujących
  • 21 December 2015, 17:39

    To miłe Cris.
    Dziękuję :).

  • Cris

    20 December 2015, 07:55

    ...to dobrze, że jesteś...ciekawy wiersz.

  • 17 December 2015, 06:29

    Dziękuję "Zefirku ":).

  • cisza i wiatr

    16 December 2015, 19:34

    W pierwszej strofie - ot, życie. Druga zachwyciła. Całość treściwie, podoba się.

  • 15 December 2015, 23:13

    Dziękuję za to, że zatrzymaliście się przez chwilę.

  • 15 December 2015, 08:18

    Piękny wiersz o sile człowieka....