Latająca Poduszeczka

Za kołdrami, pościelami po zabawy pełnym dniu
Leży sobie poduszeczka i na Ciebie czeka tu
Gdy główeczkę na niej złożysz, prędko zamkniesz oczka swe
To zaprosi do krainy! w którą z Tobą ruszać chce!
Wskakuj prędko! już lecimy! a pod nami piękny las
Ponad chmurki się wznosimy, więc przygody nadszedł czas

O! tam zobacz! jest słoneczko! całe już rumieni się
Bo nas widzi, dziecineczko! i swym ciepłem gościć chce
Zaraz obok leci bocian, o wyprawie naszej wie!
Cieszy się on na nasz widok! że wciąż robi: "kle kle kle"!

- Wiem słyszałem o wyprawie, że zwiedzacie tę krainę
Rzekł nasz bocian ucieszony, który miał wesołą minę
- Polskie niebo, moim domem, niech widoki daje nam!
- Lećcie za mną! za ogonem! ja kierunek wskażę wam!

I schodzimy tuż pod chmurki, które puchem kłębią się
I doliny! i pagórki! Lećmy bliżej! widzieć chcę!
Jedna chmurka pryska deszczem, jakby nam mówiła "nie!"
- Czemu chmurka ta jest czarna? czy Pan bocian może wie?
- Czarna chmurka nie jest zła! czarna chmurka piórka zmyła!
I roślinkom wody da, by w dolinie zieleń była
- Już rozumiem nasz bocianie.., nie ma się już czego bać!
A z podusią co się stanie? gdyby wodę do niej wlać?
- Ciężka, zrobi się, dziecino, ciężko będzie latać jej
Nad górami, nad doliną! więc Ty ją w opiece miej!
- Cóż zrobimy nasz bocianie! z chmurki pada! oj że hej!
Póki padać nie przestanie? Ty doradzić nam zechciej!

Aż tu nagle, zza pagórków, w samym środku tej doliny
Stoi mała chatka z drewna, krzyknął bocian: "Tam lecimy!"
Już tak prędko szybujemy! uśmiech nam nie schodzi z miny
Z latającą poduszeczką, w suchej chatce, się schronimy

- Już na miejscu, już cieplutko, spójrz do okna jeśli chcesz
Za chmureczką biegnie słonko, ono wnet przegoni deszcz
- Tak się stało nasz bocianie! słonko na nas patrzy się
I radosne już klekanie! promieniami głaskać chce

Wychodzimy na dolinę, a tam łąki, góry! lasy!
Podziwiamy tę krainę, oby trwały już te czasy!
Oby zawsze już tak było, słonko nam towarzyszyło!
A kropelki piórko myło! Oby smacznie nam się śniło!