" Motyl "

Odpowiem w tym miejscu... ( do maila już nie zaglądaj ). Tak, o niespotykanej, delikatnej miłości te słowa. Nie chodziło mi o samego "motyla", ale o ludzi o wyjątkowej wrażliwości... Człowieka, który miłością żyje, dla którego jest drogowskazem... Dlatego porównaniem...motyl, który z nastaniem jesieni ...umiera! Tak jak uczucia...kiedy pojawi się zimny dotyk...nic już nie pozostaje. Motyl jest tylko odniesieniem. Nic tak jak on, nie jest ulotne, kruche...tylko uczucia, miłość, dziś są, jutro jej nie ma, o ile to była miłość, bo jeśli prawdziwa...skruszy nawet ...kamień.
Takiej miłości Ci życzę...sobie również :):)

Tak....motyle to wyjątkowe przyrody zjawisko...Są, pięknem budzącej się wiosny...( i nie tylko) by z nastaniem chłodu zniknąć! Pięknem...delikatnością uwodzą, zachwycają... Za chwilę nastanie jesień, kto o nich będzie pamiętał? Za kilka miesięcy, po "zimie" narodzą się nowe, równie piękne...a może jeszcze piękniejsze :) po co więc zatrzymywać ulotne chwile?

Pięknie Wam dziękuję za ciepłe i miłe słowa. Cieszę się, że...motyl
pozostawił po sobie ślad :):)
Życzę radosnego wieczoru.

Piękny wiersz, urzeka swoją ulotnością i, niczym motyl, delikatnie osiada w duszy.
Pozdrawiam.
:)

Poza woalem nocy....przejrzysta smuga też istnieje

takiej miłości.. nie można stracić
dla smutku.. nie ma w niej miejsca
spójrz w jego oczy..a wszystko zobaczysz
na pewno nie zbraknie tam.. szczęścia

Julio.. jeszcze ten Motyl...nie raz.. pięknem swym zachwyci..