Słona kropla z oczu

zaciskam pięści
uderzam w blat stołu
zrzucając strzępki twoich
uśmiechów fotograficznych

i zbita sokówka obok
cola skapuje po rantach
synchronizując się
z wyciekami moich oczu

kap, kap a przecież
nie kroiłam cebuli
ty przez ostatnie dni
siekałeś czątki mnie

wyciskałeś resztki
tętniącego życia
a dziś oczyszczam się
z ciebie na zawsze

spłynąłeś mi po policzkach
zamknięty w jednej kropli
bym mogła twardo stąpać
i na nowo w oczach mieć

nie słone a słoneczne
iskry

__________________________________
z serii autobusowych nocnych powrotów