czarno biały świat

w zawieszeniu
między życiem a śmiercią
zanurzony w świecie bez barw
powolnym odchodzeniem
jak ślepiec
zataczam się
upadkami znacząc ślad
swojej egzystencji

na granicy miasta
gdy świt witał się z nocą
blada poświatą
zobaczyłem starca
krwawił
resztką sił obejmując krzyż
szeptał wybaczenie

chciałem go podnieść
uniósł się mgłą
tylko krzyż został
w kamieniu wykuty
a serce krzyczało że był
tak prawdziwie
objąłem krzyż błagając o prawdę

odpowiedziała cisza
tylko kamień stał się cieplejszy
spomiędzy palców
wyciekła krew
skrząc się kolorem
w świecie bez barw