Procesja

To Światło przybiera rożne podtacie i odcienie blasku, ale ten kto je raz ujrzy i się nim zachwyci rozpozna je wszędzie i odnajdzie w najciemniejszą noc.
Dziękuję, że przyszedłeś, żeby posiedzieć ze mną na ławce wśród świetlików, od razu jaśniej się zrobiło wokół i błękit pobłękitniał

Czy jest gdzieś jaśniejsze słońce, niż ta wiara w ów niepojęty gest?
W odpowiedzi ośmielam się stwierdzić, że wszystkim wędrowcom, ta sama przyświeca gwiazda polarna.
Nawet jeśli jest małym światełkiem w oknie w ciemną noc...
Dziękuję za ten przepiękny błękitno-niebieski odcień lśnień i migotów, warto było przyjść na świat, by je zobaczyć oraz umiłować.
Pozdrawiam :)

Natalio, tradycyjnie dziękuję, że jesteś;)

Nicola, Twoje komentarze są niepowtarzalne, choć nigdy nie jestem pewna czy zasługuję na takie:) oczywiście miało być "potyka" klawiatura chciała być mądrzejsza:) dziękuję serdecznie:)

Świetny .
Tradycyjnie.
Pozdrawiam:)

za zaszczyt poczytuję sobie uczestnictwo w procesji słów Twoich...

Dziękuję, pozdrawiam.

P.S. może zamiast: "spotykając", potykając się "co krok o cuda".
nie wiem..., ale i tak bardzo dzięki.