Wdowa w dwóch okresach po pogrzebie

Wszyscy ją przytulali
pocieszali
nadzieją namaszczali

Wdowa w roztargnionej
czarnej sukience
z posklejanymi depresją włosami
jedną nogę moczyła w grobie
żółtym od gliny
wszyscy ją zapraszali na obiad
bo była samotna w tej chwili

Po czasie została sama
w kwiecistej sukience
i znoszonych bamboszach
siedząc z depresją na kolanach
już nawet nie prosi Boga
rozchwiany trzeszczy taboret

Światło ulicznej latarni
przecieka przez firanki
bezsennej nocy
to już rok
a jednak ropieje rana pod paznokciem