[Zbawienie ...]

wśród przekleństw
w dymie papierosów
oparach alkoholu
ktoś dociera do kresu swych dni
prosząc Boga o zmiłowanie
„wiem Boże że byłem zły
wiele razy mówiłem że Cię nie ma
lecz kończą się me ziemskie dni
i zrozumiałem że się myliłem …”

w zapomnieniu leżał wciśnięty w kąt
cichą prowadząc ze Stwórcą rozmowę
„Boże, daj proszę ukojenie duszy mej
chociaż niegodzien jestem tego,
wiem że jesteś nawet tutaj
w miejscu przez człowieka zapomnianym”

zniknął dym i alkoholu opary
zniknęła sterta kartonów na których spał
i ujrzał piękną łąkę słońcem zalaną
a na niej maleńki domek w bieli …

na kartonach wciśniętych w kąt
ostatni raz zamkną oczy
ktoś przez ludzi zapomniany
lecz w uśmiech ułożone usta pozostały
zbawiona została jego dusza