smak agrestowy

dziękuje.
Podoba mi się Twój wiersz,bo ma cechę pokrewną z moim;)

Tylko te dłonie nasze
jakieś pełne lęku
drżą niewymownie
pod naporem spojrzeń

emocje sięgają zenitu w Twoim wierszu... i to lubię...

w swoim składzie posiadam może mniej wymowną myśl... ale jest...

splatam Ci dłoń... w Twoją
niewymownie zlęknioną
zakładam ją uparcie
by znaleźć oparcie
lecz Twój strach przed moim spełnieniem
jest dla mnie zagubieniem...
w tym zgiełku, w tym chaosie
o jedno tylko proszę
gdy trafić nie mogę
wskaż mi odpowiednią drogę...
pozbądź się strachu i krzyku
znajdź szczęście w mej obecności
i w moim dotyku...