Dziewczynka z zapałkami

W samotnych porankach
nie szukam promieni słońca ,
ale blasku twojego spojrzenia.
W smutnych wieczorach
nie szukam blasku gwiazd,
ale brzmienia twojego głosu.
A w tęsknych nocach
nie szukam snu,
ale magii twoich pocałunków.
Szarej codzienności
nie próbuję malować czyimiś kredkami,
ale cierpliwie czekam,
aż czułością tchniesz w nią kolory tęczy.
I w końcu gaszę żar serca i uczuć
chłodną wodą z wiadra obojętności…

Może przyjdziesz i obudzisz z wiecznego snu
dziewczynkę z zapałkami,
która, trzęsącymi się z zimna rękami,
przez całe życie
próbowała rozpalić w Twoim sercu
choćby nikły płomień miłości...?