Erozja wspomnień

W różnych albumach zbieram zdjęcia,
magicznie zatrzymane chwile.
Tak chciałabym mieć Twoje, Pawle...
Wtedy, gdy z troską mnie tuliłeś,
albo gdy na Twojej twarzy,
niczym miliony gwiazd,
błyszczał uśmiech.
Chciałabym mieć przy sobie
zdjęcie Twych oczu błękitnych
i zapis Twojego głosu...
Lecz nie mam.
Powiedz mi,
dlaczego...
Dlaczego to zrobiłeś?
Gdy zyskałam brata,
Ty go odebrałeś.
Teraz uważają Cię za słabeusza,
a przecież zawsze mnie broniłeś.

Tęsknię za Tobą, bracie.
Mam nadzieję, że kiedyś
w błękitnych obłokach
znów się spotkamy.

Tak wiele zdjęć przeglądam,
a Ciebie na żadnym nie ma.
Jak długo, Pawle, jak długo,
zostaniesz w mojej pamięci?

Teraz już pozostały tylko
wątłe, zatarte wspomnienia...