Menu
Gildia Pióra na Patronite

"Cierpliwość"

W pustym pokoju usiadłem przed oknem,
Świat na zewnątrz moknie i ja też wkrótce zmoknę.

Czekałem tam zbyt długo by usłyszeć to co zawsze,
Już rozpacz widząc mą dusze swą rozwiera paszcze.

Naiwności - opętałaś moje serce niby to z miłości,
Tak więc...
Miłości - nigdy w życiu więcej już nie sprawisz mi przykrości.

Przestaje być cierpliwy, bo to zła cecha,
Biorę życie swoje w garść, wstaję i przestaję czekać.

Idąc widzę naiwnych ludzi stojących w co drugim oknie...
A ja wolny teraz moknę, a ze mną świat cały moknie.

Idę przed siebie w deszczu, łez nikt nie dostrzega,
Nie zatrzymuj mnie bo spłonę...
A ze mną świat cały spłonie - tylko ostrzegam.

6529 wyświetleń
88 tekstów
3 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!