Luki w głowie

Wpoili mi śmieszną wiedzę,
do głowy nawtykali, co wiedzieć niewarte,
uszy nadstawiając orzekli, że bredzę,
gdy nauki ich nieopatrznie nazwalam żartem.

Czasu mi potrzeba w życia ulotniości,
tempus fugit, aeternitas manet,*
oczy zwracam ku niebu szukając mądrości,
niedosięgłych galaktyk i odwiecznych planet.

Pytania co nie mają odpowiedzi,
których chwytam się jak brzytwy.
Strach co ludzkie myśli śledzi.
Zwątpienie-moredrca modlitwy.

Tyle jest w życiu zawłlości,
niedociągniec w śpiesznym bycie,
a my ludzie całkiem prości,
iść musimy przez to życie.

*czas ucieka, wiecznosc pozostaje