Na forum
W pogoni za wiedzą, którą mylimy z mądrością,
dzisiaj coraz mniej rozumiemy siebie nawzajem
Uciekamy wciąż, otaczamy się samotnością
Sądząc, że noezą uczynimy ziemię rajem
Ku pięknu szlachetnemu jak tombak wobec złota
Lgniemy jak zaślepiona ćma w ognia płomienie
Szanujemy wartości, gdy przyjdzie nam ochota
Mamy czyste, bo rzadko używane sumienie
Sami jesteśmy sędzią i adwokatem
We własnej rozprawie na wokandzie opozycji
By wytępić konkurencję stajemy się katem
W imię politycznej poprawności inkwizycji
Chociaż grzechy te same wciąż ciągną się za nami
Wydeptaną ciemną ścieżką którą z dna wracamy
Gdy na twarzach ofiar grzechy nasze łez śladami
Piszą się, to my pierwsi w nie kamieniem rzucamy
Autor
103 043 wyświetlenia
1195 tekstów
141 obserwujących