W płatku śniegu jesteś
łzą poranną rosy
Co latem z oczu nocy
świtaniem spłynęła
Teraz już nie pieści
stóp bezbronnie bosych
Lecz na progu ust
pocałunkiem
przysięgę złożyła

W mgły porannej kadzidłach
zmierzchu zapachem jesteś
Co rzeki ramiona smugą
rozkoszy otuliła
I choć zima okrutna
skuła lodem jej serce
Gdzieś w głębinach
błękitem
tętni jeszcze w żyłach

W chmur szarościach esencją
jesteś barwy nieba
Co zamknęło w twych oczach
tajemnicę błękitu
I choć zapadła noc ciemna
więcej mi nic nie trzeba
Prócz wspomnienia
ich brzasku
by dotrwać do świtu.