Piwniczne aj lov ju

W piwnicznym porządku upatruję miłości,
gdy On ciałem swym
zapewni drewniane ciepło mroźnej zimy.
Nie kwiaty, nie taniec czy wiersz miłosny
lecz gest co biegnie tuż przed moim
gdy powłoka kobieca ciszą umiera.
Głos ozdobiony śmiechem i dotyk wyszywany czułością
gdy Ona żalem pretensji serce swe łamie rozłąką.
Spiesz się, spiesz...ukochany.