Menu
Gildia Pióra na Patronite

po drugiej stronie lustra

tak banalnie umierać z miłości
która się w głowie nie mieści
w świecie nienagannie skrojonym
na miarę naszego zwątpienia

i tylko pod osłoną nocy
zrzucamy z ramion łuski

jak w kokon
otulamy się w słowa
którym kiedyś zabrakło odwagi
a jednak żyją snem dziwnym
jak uwięzione motyle
i wszystko wokół w ich świetle
zdaje się być bez znaczenia

137 610 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • mill

    29 December 2015, 16:21

    .....dość często tu czytam że zachwyca jakiś wiersz ...i chociaż robi się to banalne to ja tu też powiem ......zachwycasz Madziu swym pisaniem .....:*.....

  • giulietka

    22 December 2015, 10:16

    Papużko, choć pełno tu melancholii, depresyjnie nie miało być, ale jeśli tak wyszło, przepraszam;) Miło, że zajrzałaś, dziękuję.
    Krysiu, i za to bardzo Ci dziękuję Krysiu, Twój czas to wyjątkowy dar.

  • krysta

    21 December 2015, 02:04

    ...zatrzymujesz jak zwykle, ale to przyjemność czytać Ciebie Giulietko.
    Serdeczności ślę :)

  • Papużka

    20 December 2015, 12:45

    Ładne strofy... prawdziwe i zarazem depresyjne. Dobrze, że tylko "zdaje", a jeszcze lepiej kiedy nam to ktoś uzmysłowi. :) Lubię tu przysiadać.