Gorzki smak pomarańczy
W łyżeczki chłodnym odbiciu
zatapiasz chwile tęsknoty
na mętnym dnie filiżanki
szukasz dnia który nie przyszedł
a przyszłość z fusami tańczy
Herbatą zapijasz mrok
goryczą snów nie osłodzisz
Już wiesz to dla ciebie ten kielich
wypijasz z rozkoszą do dna
choć miłość gorzki ma smak
zielonej pomarańczy
20 January 2012, 22:11
Ech...Adam... a Ty mi malujesz rumieńce takimi słowami:)
Powtórzę się, ale bez Was, którzy poświęcacie mi swój czas, świat moich wierszy nie mógłby istnieć.
Jeszcze raz dziękuję i spokojnej nocy życzę:)20 January 2012, 22:07
to ja Tobie dziękuję ...za słowa ...gdy w mojej głowie myśli ujścia znaleźć nie umieją :))) bo malujesz obrazy ...lecz o tym już kiedyś pisałem ...malujesz słowami miłości i tęsknoty ...słowami, które dotknąć można ...sercem i duszą ...malujesz świat w którym miłość nie jest wyświechtanym frazesem ...
20 January 2012, 21:47
A ja znów nie wiem co powiedzieć...
Takie słowa mnie onieśmielają, ale dziękuję Ci:*20 January 2012, 21:26
Przed Tobą trudno coś ukryć, nawet między wierszami... ;)
Dziękuję Adamie za kolejne piękne wersy, które zostawiasz mi i za uśmiech...20 January 2012, 21:05
Romku, zawsze zostawiam uchylone drzwi dla tak miłego gościa:)
Piotrze, zaskoczyłeś mnie tym komentarzem. Tak, zielone pomarańcze to jeden z kolorów dzieciństwa, nie sądziłam, że ktoś tak szybko skojarzy... ;)
Pozdrawiam Was serdecznie;)
20 January 2012, 18:12
Piękny tekst.
Pamiętam takie pomarańcze, były za Gierka przywożone z Kuby.
Pozdrowionka.
20 January 2012, 17:16
Zawsze chętnie do Ciebie wpadam, bo nigdy się nie zawodzę… tak jest i tym razem i już się nie mogę doczekać na raz następny. Pięknie jak zawsze!
Pozdrawiam :)