W butelce wina.

W kolorach serca i bieli rozumu
gnać bez zamętu, całego szumu.
Owoce słońca dojrzewając płaczą
iż są na chwile nic więcej znacząc.
Gdy wypełnienie tak wiele mówi
zbyt pewność siebie, każdego zgubi.
I nagle tętno pragnie uciekać
nie wytrzymując tak długo czekać,
znasz te zamęty i paranoje,
mówisz więc "koniec! Za bardzo się boję".
Sięgasz po owoc, zakazany przecież
jest go zbyt dużo w tak marnym świecie.