Fyrfl małżeński szósty

Wiesz tak naprawdę nie lubię krwi
Tak naprawdę pragnę też ciepłych słów
Po prawdzie też nie lubię złośliwości
Wolę gdy delikatnie słowem wskażesz drogę
Te gesty i słowa pogardy nie są potrzebne mi
Ty jednak mówisz że tobie i bardzo owszem
Ten zimny pot z lęku-tez go nie potrzebuję
Wolę tę więź gdy telepatycznie bratają sie duszę
Lecz ty już wolisz i masz ten wyraz twarzy
Który poucza nakazuje i wzgardza
Drżę na samą myśl a tak jest co dzień
Jeszcze raz proszę pójdź ze mną
I wyrzuć to z siebie w wiatr
Ciemnego swojstwa emanacje hardość bezegzaltację
Szyderstwo którego poligonem moje jestestwo
Laleczką woodoo ja dla twoich kpin
Ostatecznie jakby mięsień serca skupia wszystko i boli
Twardo działasz by to serce wyrwać duszy
I kamień tam podłożyć
Zabić wrażliwego a obcego sobie we mnie
Dla ciebie scerowanego stworzyć
Na obraz Dulskich i hydr ciemnogrodu
Bym nie czuł swojego i wszechpolskiego smrodu
Wsłuchaj się w moją wypowiedź
Mą wrażliwością chcę cię we współodczuwanie powieść
I tak mówimy w obok
Ja słowami bedę tęsknił
I czynem nie odejdę
Bom jak pies wierny i kochający
Ty Bazyliszki puszczasz z oczu
Napinasz i zaciskasz pięści
Dalej kpisz wyzywasz poniżasz
To typowe dla naszego pokolenia